Solec Kujawski

Solec Kujawski to miasto położone w centralnej części Kujaw, leżące na lewym brzegu Wisły graniczy z jednym z największych kompleksów leśnych w Polsce – Puszczą Bydgoską oraz znajduje się na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Wydm Kotliny Toruńsko-Bydgoskiej.

Prawa miejskie, później wielokrotnie potwierdzane przez królów Polski , uzyskał w 1325 roku. Jego nazwa pochodzi prawdopodobnie od soli. W czasie wojen polsko – krzyżackich miasto było wielokrotnie niszczone, ale także było miejscem rozmów i pertraktacji z Zakonem Krzyżackim. Miasto było ważnym ośrodkiem leżącym na kupieckim szlaku wiślanym. Pożar, który wybuchł w Solcu w 1635 roku zniszczył praktycznie całe miasto. Potem ucierpiało ono w wyniku potopu szwedzkiego (1655-1660) oraz wojny północnej (1700-1721). Od XVII wieku w okolicach Solca rozwijało się osadnictwo holenderskie. Stąd liczne do dziś  zachowane budowle menonickie. W wyniku I rozbioru Polski w 1772 roku miasto znalazło się w granicach państwa pruskiego. W drugiej połowie XIX wieku nastąpił rozwój gospodarczy miasta, co związane było z budową w 1861 roku linii kolejowej Bydgoszcz– Toruń oraz wybudowaniem drogi prowadzącej z miasta do Wisły, która umożliwiła sprawny przeładunek towarów. Miasto stało się wówczas jednym z większych ośrodków przemysłu tartacznego.

Do najważniejszych zabytków Solca Kujawskiego należą m.in.: neogotycki budynek ratusza, zbudowany w latach 1890-1891, kościoły św. Stanisława, będącego patronem miasta i Najświętszego Serca Pana Jezusa, XIX-wieczne budynki stacji kolejowej, pozostałości osadnictwa olenderskiego na terenie wsi Otorowo i Przyłubie.

W Solcu Kujawskim wychowała się, urodzona w Papowie Toruńskim, niekwestionowana Pierwszą Damą Polskiej Piosenki ,Ireną Santor.