Scenariusz łączy w sobie trzy inspiracje. Podstawą jest oczywiście adaptacja opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza „Tatarak” z lat 50 – tych, wzbogaconego o wątki opowiadania Sandora Maraia „Nagłe wezwanie”.
Druga, to paradokumentalne „zapiski” kamerą z samego procesu realizacji filmu, planu filmowego. No i trzecia, najbardziej poruszająca, czyli słynny monolog Krystyny Jandy, oparty na jej utworze „Zapiski ostatnie”.
Film zaczyna się od autobiograficznego monologu Jandy wygłoszonego w scenerii z obrazu Edwarda Hoopera „Kobieta w słońcu” (org. „A Women in the Sun”).
W filmie znajdują się też sceny z planu (film w filmie).
„Tatarak” opowiada historię Marty, niemłodej już kobiety, która w powstaniu warszawskim straciła dwóch synów i teraz w małym mieście prowadzi niezbyt ciekawe, wypełnione rutyną życie.. Wszystko ulega zmianie, gdy poznaje pięknego, młodego chłopaka Bogusia. Mąż Marty, który jest lekarzem, ukrywa przed nią,
że jest śmiertelnie chora na raka. Dlatego też daje milczące przyzwolenie na kontakty Marty z Bogusiem. Kobieta, oczarowana znacznie młodszym mężczyzną, przeżywa drugą młodość. Idylla nie trwa jednak długo – Boguś tonie w rzece podczas kąpieli,
gdy płynie na drugi brzeg, aby narwać Marcie tytułowego tataraku.
Grudziądz znakomicie „zagrał” miasto, będące tłem dla wydarzeń „Tataraku”.
W filmie pojawiły się:
„Tatarak”
Polska 2009, 83’
Reżyseria: Andrzej Wajda
Scenariusz: Andrzej Wajda
Zdjęcia: Paweł Edelman
Muzyka: Paweł Mykietyn
Producent: Michał Kwieciński
Produkcja: Akson Studio
Obsada: Krystyna Janda, Paweł Szajda, Jan Englert, Jadwiga Jankowska-Cieślak, Julia Pietrucha, Roma Gąsiorowska i inni.
Berlinale – Srebrny Niedźwiedź – Nagroda im. Alfreda Bauera, Złota Kaczka dla najlepszych zdjęć, Europejska Nagroda Filmowa – Nagroda FIPRESCI, Festiwalu Filmów Polskich „Wisła” w Moskwie – Nagroda Specjalna, Polskie Nagrody Filmowe Orzeł – nominacja w kategorii najlepsza muzyka oraz nominacja w kategorii najlepsza główna rola kobieca.
Ważne postacie
Miejsca w regionie, związane z produkcją: