Urodził 29 marca 1920 roku na bydgoskim Szwederowie, był aktorem teatralnym i filmowym, reżyserem i działaczem kultury. Jego imieniem nazwany jest Teatra Polski w Bydgoszczy.
W Bydgoszczy też uczęszczał najpierw do Państwowego Gimnazjum Klasycznego, mieszczącego się przy pl. Wolności, obecnie w jego budynku znajduje się I Liceum Ogólnokształcące. Potem, pochodzący z rodziny Kupieckiej Konieczka uczył się w Szkole Przysposobienia Kupieckiego i od 1936 roku rozpoczął pracę w Domu Towarowym Braci Małeckich w Bydgoszczy. W czasie okupacji wywieziony został na roboty przymusowe do Elbląga i Grudziądza.
Po wojnie pracując, rozpoczął edukację aktorską w Szkole Dramatycznej w Bydgoszczy, założonej przez ówczesnego dyrektora bydgoskiego Teatru Miejskiego Aleksandra Rodziewicza, którą zakończył w 1946 roku egzaminem państwowym, złożonym przed komisją pod przewodnictwem Leona Schillera na Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi. W tym samym roku Hieronim Konieczka został aktorem bydgoskiego teatru, potem w latach 1948-1949 występował w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Toruniu, a następnie po połączeniu obu scen, od 1949 do 1961 roku w Teatrach Dramatycznych Bydgoszczy i Torunia. Jako wielbiciel twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza w 1956 roku zainicjował powołanie sceny studyjnej w Bydgoszczy, na której prezentował twórczość „Witkacego”.
Od 1961 roku występował kolejno w Teatrze Polskim w Poznaniu (1961-1962), w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym (1962-1963), na scenie Teatrów Dramatycznych w Szczecinie (1963-1969). Przez kolejnych dziesięć lat od roku 1969 do 1979 roku związany był z Teatrem im Wilama Horzycy w Toruniu. W 1979 roku wrócił do Teatru Polskiego w Bydgoszczy, na deskach którego występował do końca swojej kariery zawodowej.
Aktor przez całe swoje artystyczne życie był czynnym działaczem kulturalno-społecznym. W rodzinnej Bydgoszczy uczestniczył m.in.: w organizowanych od 1981 roku Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej, w czasie ich czwartej edycji przygotował wspólnie z Wandą Rucińską spektakl „Jonasz”.
Hieronim Konieczka był przede wszystkim aktorem teatralnym i to w teatrze stworzył swoje największe kreacje, w filmach zagrał kilku. W 1962 roku u Pawła Komorowskiego w filmie „Czerwone berety” wcielił się w rolę dyrektora Zakładu Poprawczego, grając obok również pochodzącego z Bydgoszczy Leonarda Pietraszaka. Dwa lata później zagrał w traktującym o życiu w obozie zagłady obrazie Wandy Jakubowskiej „Koniec naszego świata” (1964). W 1972 roku zagrał w trzeciej części tryptyku Wojciech Moraczewskiego „Odejścia, powroty”, a w 1978 roku wcielił się w rolę zastępcy prezydenta Stefana Starzyńskiego w filmie „„…gdziekolwiek jesteś, panie prezydencie” w reżyserii Andrzeja Trzos-Rastawieckiego.
Artysta zmarł 27 grudnia 1994 roku w Bydgoszczy i został pochowany na tamtejszym katolickim Cmentarzu Nowofarnym.
Wybrana filmografia
- 1962 – „Czerwone berety” reż. Paweł Komorowski
- 1964 – „Koniec naszego świata” reż. Wanda Jakubowska
- 1972 – „Odejścia, powroty” reż. Wojciech Marczewski (serial)
- 1978 – „…gdziekolwiek jesteś, panie prezydencie” reż. Andrzej Trzos-Rastawiecki
Wybrane nagrody i wyróżnienia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski; Złoty Krzyż Zasługi; odznaki honorowe „Zasłużony Działacz Kultury”, „Bydgoszcz- Zasłużonemu Obywatelowi”, „Za szczególne zasługi dla województwa bydgoskiego”.
Miejsca w regionie, związane z postacią:
