Urodziła się 5 czerwca 1910 roku w Toruniu. Była aktorką teatralną.
Całe swoje życie związana była z teatrem, na deskach którego zadebiutowała w 1928 roku. Rok później zagrała w spektaklu „Włamanie” Adama Grzymała – Siedleckiego w wileńskim Tetrze Reduta, potem grała w Teatrze Wołyńskim w Łucku. Od 1935 roku Elżbieta Łubańska związana była z Teatrem Ateneum w Warszawie. W 1935 roku zagrała w dwóch sztukach wystawianych na w warszawskim Teatrze Comedia w „Rekrutach” Kazimierza Gołby i „Bohaterze naszych czasów” Leona Kruczkowskiego. W drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku grała również w Teatrze Polskim w Poznaniu.
Po wybuchu drugiej wojny światowej została aresztowana i osadzona w obozie koncentracyjnym Auschwitz, udało jej się przetrwać i po zakończeniu wojny przeniosła się do Łodzi, gdzie była aktorką najpierw Teatru Wojska Polskiego (1945-1946), a potem Teatru Kameralnego Domu Żołnierza (1946-1948). W 1949 roku przeniosła się do Warszawy i tam związana była kolejno z Teatrem Powszechnym (1949-1950), Teatrem Nowej Warszawy (1950-1955), Teatrem Młodej Warszawy (1955-1957) i najdłużej z Teatrem Klasycznym (1957-1970).
Na srebrnym ekranie Elżbieta Łabuńska zadebiutowała w 1947 roku i była to jej jedyna rola filmowa. Zagrała więźniarkę w wyreżyserowanym przez Wandę Jakubowską filmie „Ostatni etap”, opartym na autentycznych wspomnieniach opowieści o martyrologii kobiet w obozie w Oświęcimiu.
Po przejściu na emeryturę związała się z Polskim Radiem, w którym prowadziła m.in. prowadziła audycje dla cudzoziemców w języku niemieckim.
Zmarła 2 czerwca 1991 roku w Warszawie i spoczywa na Cmentarzu Komunalnym Północnym.
Wybrana filmografia
