Grzmociński Lech

Urodził się 7 kwietnia 1927 roku w Toruniu, był aktorem teatralnym, filmowym i telewizyjnym. Egzamin aktorski eksternistycznie zdał w 1952 roku w Warszawie.

W latach 1949-1953 należał do zespołu aktorskiego Teatru im. Stefana Jaracza, Olsztyn – Elbląg. Od jesieni 1953 roku związał się z Teatrem Ziemi Pomorskiej, (Bydgoszcz – Toruń), na jego toruńskiej scenie grał do  1957 roku, kiedy to przeniósł się do Trójmiasta i rozpoczął pracę w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, z którym był związany do 1983 roku.

W filmie po raz pierwszy spotykamy Lecha Grzmocińskiego w obrazie Jana Batorego i Henryka Hechtkopfa „Podhale w ogniu”(1955), opowiadającym o rebelii Kostki Napierskiego, w którym wcielił się w role Kozaka. W 1962 roku zagrał w nagrywanym m.in.: w Toruniu, filmie Janusza Nasfetera „Mój stary” LINK. W 1970 roku aktor zagrał rolę Konkola w filmie w reżyserii Ryszarda Bera „Kaszebe”.

Lech Grzmociński pracował u największych polskich reżyserów Janusza Majewskiego w „Królowej Bonie”(1980), u Jana Łomnickiego w serialu „Dom” (1982) czy wreszcie u  Andrzeja Wajdy w „Człowieku z żelaza” (1981).

Zmarł w Gdańsku 8 maja 1984 roku i został pochowany na Cmentarzu Łostowickim.

Wybrana Filmografia

• 1955 – „Podhale w ogniu” reż. Jan Batory, Henryk Hechtkopf
• 1958 –  „Wolne miasto” reż. Stanisław Różewicz
• 1962 –  „Mój stary” reż. Janusz Nasfeter
• 1963 –  „Ostatni kurs” reż. Jan Batory
• 1964 –  „Koniec naszego świata” reż. Wanda Jakubowska
• 1964 –  „Banda” reż. Zbigniew Kuźmiński
• 1968 –  „Ostatni po Bogu” reż. Paweł Komorowski
• 1969 –  „W każdą pogodę” reż. Andrzej Zakrzewski
• 1970 –  „Kaszebe” reż. Ryszard Ber
• 1971 –  „Jeszcze słychać śpiew. I rżenie koni…” reż. Mieczysław Waśkowski
• 1972 –  „Tajemnica wielkiego Krzysztofa” reż. Mieczysław Waśkowski
• 1974 –  „Ile jest lat życia” reż. Zbigniew Kuźmiński (serial)
• 1974 –  „Gniazdo” reż. Jan Rybkowski
• 1975 –  „Skazany” reż. Andrzej Trzos-Rastawiecki
• 1975 –  „Hazardziści” reż. Mieczysław Waśkowski
• 1975 –  „Czerwone i białe” reż. Paweł Komorowski
• 1977 –  „Znak orła” reż. Hubert Drapella (serial)
• 1977 –  „Struny” reż. Zbigniew Kuźmiński
• 1977 –  „Prawo Archimedesa” reż. Mariusz Walter
• 1977 –  „Królowa pszczół” reż. Janusz Nasfeter
• 1977 –  „Śmierć prezydenta” reż. Jerzy Kawalerowicz
• 1979 –  „Zerwane cumy” reż. Sylwester Szyszko
• 1979 –  „Ojciec królowej” reż. Wojciech Solarz
• 1979 –  „Blaszany bębenek” reż. Volker Schlondorff
• 1980 –  „Smak wody” reż. Leszek Wosiewicz
• 1980 –  „Królowa Bona” reż. Janusz Majewski (serial)
• 1981 –  „Człowiek z żelaza” reż. Andrzej Wajda
• 1982 –  „Dom” reż. Jan Łomnicki (serial)
• 1983 –  „Stan wewnętrzny” reż. Krzysztof Tchórzewski