Waldemar Grzesik z zawodu konserwator zabytków, był również fotografem, grafikiem multimedialnym, reżyserem i scenarzystą. Urodził się w 1954 w Toruniu.
W filmie zadebiutował w wieku 50 lat w roku 2005.
Grzesik był filmowym samoukiem. Realizowane filmy opierał na mocnym literackim pierwowzorze. Jego dwie krótkometrażowe fabuły, oparte na prozie Marka Hłaski, zatytułowane „Brat czeka na końcu drogi” i „Najświętsze słowo naszego życia”, przyniosły mu wiele nagród i uznanie wśród środowiska filmowego.
Film „Brat czeka na końcu drogi” to zrealizowana w 2005 roku kameralna historia, dziejąca się w latach 50 – tych w stalinowskiej Polsce, opowiadająca o braku empatii w polskim społeczeństwie.
W tym filmie reżyser pokazał swą wielką umiejętność przenoszenia na ekran pierwowzoru literackiego bez zbędnych ingerencji w strukturę z jednoczesnym świetnym zaadaptowaniem tekstu do realiów nośnika jakim jest film. Kolejny jego obraz pt.„Najświętsze słowo naszego życia”, nakręcony w 2007 roku, którego akcję ponownie Grzesik ulokował w latach 50., to swoista przypowieść o niszczącej sile rodzącego się uczucia.
Zdjęcia do ostatniego filmu Grzesika – „Zabawy”, powstały w 1985 roku na taśmie filmowej Super 8mm. Ostateczny montaż filmu nastąpił dopiero w 2009 roku, kiedy to można było dokonać montażu cyfrowego.
Waldemar Grzesik odszedł w roku 2015.
Wybrana filmografia
- 2005 – „Brat czeka na końcu drogi”
- 2007 – „Najświętsze słowo naszego życia”
- 2009 – „Zabawa”
Wybrane nagrody i wyróżnienia
Grand Prix IX MFF ZOOM dla filmu „Brat czeka na końcu drogi”, Główna nagroda na Przeglądzie Filmów Niezależnych w Zielonej Górze dla filmu „Brat czeka na końcu drogi”, Nagroda Specjalna na I Żywieckim Festiwalu Filmów Amatorskich dla filmu :Brat czeka na końcu drogi”, nagroda za najlepszy debiut na OKFA w Koninie dla filmu „Brat czeka na końcu drogi”, Grand Prix na Berliner Film Fenster – Grenzenlos dla filmu „Brat czeka na końcu drogi”, MFF Tofifest – nagroda Flisaka 2008 i inne.
Miejsca w regionie, związane z postacią:
