Henryk Abbe urodził się 15 września 1920 roku w Bydgoszczy, był aktorem głównie teatralnym, ale również telewizyjnym i filmowym.
Zadebiutował 30 listopada 1946 roku rola Pastucha w spektaklu „Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale” Wojciecha Bogusławskiego i Jana Stefani w reżyserii Leona Schillera, na deskach Teatru Wojska Polskiego w Łodzi. W 1949 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie z tymczasową siedzibą w Łodzi. Występował kolejno w Teatrach Dolnośląskich we Wrocławiu (1949-1950), Teatrze Powszechnym w Łodzi (1950-1960), Teatrze im Stefana Jaracza w Olsztynie (1960-1965), potem w sezonie 1965-1966 w Teatrze Polskim w rodzinnej Bydgoszczy, dalej od roku 1966 do 1972 w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, następnie w latach 1972-1979 w Teatrze Nowym w Poznaniu, w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu (1979-1980) i wreszcie w latach 1987-1993 znowu w poznańskim Teatrze Nowym. Ostatnią teatralną rolą Henryka Abbe był Pan Cezło w spektaklu „Córki King Konga” Theresii Walser, w reżyserii Rafała Sabały, sztuka miała swoją premierę 22 listopada 2000 roku. W latach 1971-1979 grał również w Teatrze Telewizji. Współpracował m.in. z takimi reżyserami, jak: Ryszard Bugajski, Izabella Cywińska, Adam Hanuszkiewicz, Zygmunt Hübner, Henryk Kluba, Zbigniew Koczanowicz, Wiesław Komasa, Andrzej Konic, Krystyna Meissner, , Leon Schiller czy Maciej Wojtyszko.
Henryk Abbe to również aktor filmowy i telewizyjny. W 1970 roku w filmie „Prom” w reżyserii Jerzego Afanasjewa, w 1982 roku wystąpił w ludowej balladzie w reżyserii Romana Wionczka zatytułowanej „Zmartwychwstanie Jana Wióro” a w 1996 roku, obok Jana Nowickiego u Filipa Bajona w obrazie „Poznań 56”. Aktor grywał również w serialach m.in.: w „Stawce większej niż życie” (1968) u Janusza Morgensterna i Andrzeja Konica, w „Tajemnicy Enigmy” (1979) w reżyserii Romana Wionczka, czy dwukrotnie w serialu Jerzego Sztwiertni „Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy” w 1979 a potem w 1981 roku.
Henryk Abbe zmarł 10 października 2003 roku w Poznaniu
Wybrana Filmografia
Wybrane Nagrody i Wyróżnienia
Nagroda na IV Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę Lejzorka w „Burzliwym życiu Lejzorka Rojtszwańca” według Ilii Erenburga w Teatrze im. Stefana Jaracza Olsztyn-Elbląg (1962),nagroda na V Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę Króla w „Nagim Królu” Eugeniusza Szwarca w Teatrze im. Stefana Jaracza Olsztyn-Elbląg (1963), nagroda na IV Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu za monodram „Syn bohatera” na podstawie powieści Jeana de Hartoga, Teatr Wybrzeże w Gdańsku (1969), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1977). wyróżnienie na XXII Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu za rolę Batarcewa w „Protokóle pewnego zebrania” Aleksandra Gelmana w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Grudziądzu (1980), nagroda w plebiscycie widzów w Poznaniu – Honorowa Loża Ulubieńców Publiczności (1992).
Miejsca w regionie, związane z postacią: